admin Tüm Yazıları

Osmaniye’de emekli sınıf öğretmeni Fahriye Seyhanlı (77), atölyeye çevirdiği evinin mutfağında 10 yıldır tedavi gördüğü Parkinson hastalığını yenmeyi başardı.
Emekli sınıf öğretmeni Fahriye Seyhanlı (77), atölyeye çevirdiği evinin mutfağında hayvan kemikleri, deniz kabukları, ağaç kökleri ve cam şişeler gibi atıkları işleyip birer sanat eserine dönüştürerek, 10 yıldır tedavi gördüğü Parkinson hastalığını yenmeyi başardı. Evli ve üç çocuk annesi Seyhanlı, yapmış olduğu uğraş sayesinde hastalığının yüzde 90 oranında iyileşme gördüğünü, kendisini çok rahat hissettiğini belirterek, yapmış olduğu eserleri satıp gelir elde edebilirse bunu da ihtiyaç sahibi öğrenciler yararına kullanacağını ifade etti.
Osmaniye merkez Esenevler Mahallesinde oturan Fahriye Seyhanlı, 1965 yılında başladığı sınıf öğretmenliği görevinden 1987 yılında emekli oldu. 23 yıl devlette 6 yıl da özel bir okul olmak üzere 29 yıl sürdürdüğü öğretmenlik mesleğinden emekli olan Seyhanlı, bir süre sonra Parkinson başta olmak üzere tansiyon ve şeker gibi hastalıklara yönelik tedavilere başladı.
Bu sırada evinin mutfağını atölyeye çevirerek kendisine uğraş yaratan Seyhanlı, hayvan kemikleri, deniz kabukları, ağaç kökleri, renkli taşlar ve cam şişeler gibi atıkları işleyerek zamanını değerlendirmeye başladı. Seyhanlı, bu sayede 10 yıl önce yakalandığı Parkinson hastalığının dayanılmaz etkilerini minimize ettiğini belirtti.
Yapmış olduğu çalışmalarla ilgili bilgi veren emekli öğretmen Fahriye Seyhanlı, “Emekli olduktan sonra bir boşluğa düştüm. Kendi ailemden yakınlarımı çok genç yaşta kaybetmiştim. O yüzden çok çabuk depresyona giriyordum. Bu arada Parkinson hastalığı geldi, ardından tansiyon şeker gibi hastalıklar görülmeye başladı. Bu hastalılarla da boğuşurken tabi gezmeye gidemiyorum, sosyal bir faaliyet gösteremiyorum. Kendi kendime ben ne yapabilirim? Diyorum. Çok fazla dikişten anlamıyordum, örgüden anlamıyordum, işte derken komşularıma, arkadaşlarıma yelek örmeye başladım. Atkı ördüm, çantalar yaptım ve bunları yavaş yavaş çoğaltmaya başladım. Eşe, dosta, akrabaya bunları dağıttım, hediye ettim, kullansınlar sevinsinler istedim. Sonra örgü işi de sıkıcı olmaya başladı. Kollarıma sinir sıkışmasından dolayı rahatsızlıklar başladı. Ne yapayım diye düşünmeye başladım. Kitap okuyorum kitabın başından başlayıp sona geldiğinde başı neydi diye düşünüyorum ve tekrar okuyorum. Yazlıktaki evimiz var, sahilde gezerken taşların güzelliği çok hoşuma gitti. Orada bulduğum deniz kabuklarını falan yavaş yavaş boyamaya başladım. Onlardan çiçek yapmaya, insan figürleri, hayvan figürleri yapmaya başladım, kabaklar boyadım. Baktım ki onlarda çok güzel oluyor. Bun sonra şöyle düşünmeye başladım, artık hatıra olarak insanlara verdiğim yeter, bundan sonra bu eserlerimi satabilirsem eğer ihtiyacı olan öğrencilere, çocuklara bir faydam dokunsun istiyorum. Çocuklarım, öğrencilerim benle gurur duysun istedim, her şeyden önce kendi kendimden gurur duyayım istedim. Bu düşünceyle bu işi çoğalttım. Eserlerim odaları doldurdu şuanda. Koyacak yer bulamaz oldum. İnşallah destek olunur ve bunlardan gelir elde edebilirsem, öğrencilerime çocuklara tablet olur kıyafet olurlar.” dedi
Fahriye Seyhanlı, bu işleri yaparken hastalığını derdini düşünmediğini belirterek, “Bu uğraşa başladığım zaman acaba hangi motifi yapsam, hangi figürü yapsam diye düşünüyorum. Bittikten sonra kime satsam, kime versem diye düşünüyorum. Ve bu sayede beyninizde bir yenilenme oluyor. Bunu herkesin yapmasını tavsiye ediyorum. Ben mutluyum, herkeste mutlu olsun istiyorum. Emekli olduktan sonra bu uğraş ile hastalıklarımı tam yetmiş olmasam da yüzde 90 eski durumuma göre çok iyiyim. Ben bu işle uğraşarak bir amacı yakaladım ve bu amacın arkasından koşuyorum. Evdeki hiçbir atık malzemeyi atmıyorum, onları yeniliyorum. Hem de geri dönüşüme kazandırıyorum.” Dedi.
Emekli Öğretmen Seyhanlı, hasta olan kişilerin özellikle içlerini dinlememelerini tavsiye ederek, “Çünkü ben dinlediğim an depresyona giriyorum.” Diye konuştu.
Eserlerim odaları doldurdu şuanda. Koyacak yer bulamaz oldum. İnşallah destek olunur ve bunlardan gelir elde edebilirsem, öğrencilerime çocuklara tablet olur kıyafet olurlar.” Dedi. Emel DEMİR